In het Japans heet het do.
In het Chinees tao.
Wat ik heb geleerd over dit concept van de weg, is dat het verschilt van ons idee van een weg. Wij denken dat een weg ertoe dient om een bestemming te bereiken. Maar dat is veel te simplistisch gedacht.
Natuurlijk is er een bestemming. Anders zouden we nooit vertrekken. Maar het gaat er niet om die bestemming te bereiken. Het gaat om het gaan.
De weg is geen middel tot een doel. De weg is zelf het doel. De bestemming leidt alleen maar af van de weg. Je kunt alleen maar leren en genieten van de weg als je in staat bent de bestemming te vergeten.
Ik moet afleren te denken dat we naar Rome fietsen. Ik moet naar het zuiden fietsen. Ik moet gewoon fietsen.
Bron: De filosofie van de heuvel – Ilja Leonard Pfeijfer – Uitgeverij De Arbeiderspers – ISBN 978 90 295 4348 7/NUR 301