Twenty-five years ago, I was sitting in front of the TV one evening, mindlessly zapping through channels. The kids were already in bed, my wife was asleep, and I was simply flipping through stations. Then something happened that completely threw me off: I saw my own children appear on television!
You can probably imagine how stunned I was. This was the era of VCRs. Quickly pop in a tape and record it? No chance. Before I could fully grasp what was happening, those few seconds were already over. Back then, we watched TV linearly—no pause button, no rewinding.
After some digging, I discovered that a David Attenborough documentary had aired that night. It was an episode about human behavior, made by the iconic filmmaker. And the footage? It had been shot during a visit to ZOO Planckendael, featuring my daughters and me on screen.
Years later, thanks to the internet, I finally tracked down that very episode. The memory slowly came back, especially when I suddenly recalled the cameraman who had filmed us that day.
What’s stuck with me the most? The incredible coincidence of that night. What are the odds that I, in that exact moment of mindless zapping, would stumble upon that specific documentary featuring my daughters? On that night, on that channel, at that precise second?
Ongeveer 25 jaar geleden zat ik op een avond gedachteloos te zappen voor de tv. De kinderen lagen al op bed, mijn vrouw sliep ook, en ik was simpelweg wat kanalen aan het afstruinen. Tot er iets gebeurde dat me totaal van mijn stuk bracht: ik zag mijn eigen kinderen op televisie verschijnen!
Je kunt je vast voorstellen hoe verbaasd ik was. Dit was in het tijdperk van de videorecorders. Even snel een video insteken en opnemen? Geen kans. Voordat ik goed en wel doorhad wat er gebeurde, was dat paar seconden al voorbij. Destijds keken we tv lineair, zonder pauzeknop of terugspoelen.
Na wat speurwerk ontdekte ik dat er die avond een documentaire van David Attenborough werd uitgezonden. Het was een aflevering over menselijk gedrag, gemaakt door de iconische documentairemaker. En de opnames? Die waren gemaakt tijdens een bezoek aan ZOO Planckendael, met mijn dochters en mijzelf in beeld.
Jaren later, dankzij het internet, vond ik uiteindelijk die bewuste aflevering terug. De herinnering kwam langzaam terug, vooral omdat ik me ineens de cameraman weer kon voor de geest halen, die ons toen filmde.
Wat me het meest is bijgebleven? Het ongelooflijke toeval van die avond. Hoe groot is de kans dat ik, op dat ene moment, tijdens gedachteloos zappen, precies die documentaire tegenkom waarin mijn dochters voorkomen? Op die avond, op dat kanaal, op exact dat moment?