Ergens in de vorige eeuw, kort na de Golfoorlog, werd mijn computerzaak failliet verklaard. Ik kende wel iets van computers en verkopen, maar boekhouding, dat was toch een ander paar mouwen. En toen kwamen de banken…
Zoals je weet is het als kleine zelfstandige bijna onmogelijk om geld te lenen bij een bank als er niet ten persoonlijke titel wordt meegetekend. Voor mij was dat toen niet anders.
Mijn toenmalige firma had schulden bij twee banken, namelijk KB (Kredietbank) en Cera Raiffeisenkas. Bij KB was het een schuld van 300.000 Bfr, aangegaan door 3 personen met solidaire borgstelling en bij Cera was het bedrag veel hoger.
Kredietbank
Nadat KB de nodige aanmaningen en deurwaardersbrieven had verstuurd kwam dan uiteindelijk de inbeslagname van de spullen bij mij thuis. Ik had immers ten persoonlijke borg meegetekend. Gelukkig was ik toen getrouwd met scheiding van goederen. Die optie hadden we gekozen reeds lang voordat er enig probleem was, gelukkig maar. Dus het huis bleef buiten bereik van de banken, maar de inhoud grotendeels niet. Trouwens, gerust ben je in zulke tijden nooit.
En zo gebeurde het dat op een dag ons huis werd leeggehaald. Net op dezelfde dag dat we een gezinsuitstapje hadden gepland. Eerst wachten op de deurwaarder (samen met politie en slotenmaker) die al eerder was langs geweest en alles had opgeschreven. Ik was dus wel een beetje voorbereid omdat ik wist wat ze zouden meepakken. Lampen werden van het plafond gevezen, tapijten, zetels, eetkamer, fototoestel, spullen hier en daar, enz…
We zijn dan toch maar vertrokken voor onze gezinsuitstap en hadden die dag nog autopech ook.
Vrij kort daarna wordt dan alles openbaar verkocht en je kan zelf ook naar die verkoopdag gaan en bieden op je eigen spullen. Wat ik dus ook gedaan heb, en zo heb ik een paar dingen teruggekocht. Ik herinner me nog goed dat ik mijn halogeen lampen terug tegen het plafond gevezen heb met de vijzen die er nog inzaten. Veel hebben we niet gekocht, vraag me niet waarom.
Maar de clou moet nog komen…
De originele schuld van 300.000 Bfr was natuurlijk al wat opgelopen omwille van de kosten die erbij kwamen (intresten, intresten op intresten, deurwaarder, deurwaarder op deurwaarder, enz…)
En zo’n openbare verkoop kost ook geld natuurlijk, want die deurwaarder pakt ook zijn ruime commissie. Als ik me nog goed herinner heeft die openbare verkoop ongeveer plus 40.000 Bfr opgebracht. Maar minus de kosten kon er een netto reëel bedrag naar KB worden doorgestort van slechts enkele duizenden franken.
M.a.w. de ganse verkoop met alles erop en eraan heeft voor KB niks opgebracht, maar dan ook letterlijk niks en mijn huis was quasi leeg.
Cera
Cera pakte het helemaal anders aan. Het bedrag was groter en er viel toch niks te rapen (ik was echt failliet) dus werd afgesproken dat zij mij de eerste jaren gerust zouden laten.
Twee jaar nadien ben ik dan zelf naar Cera gestapt en we hebben toen een dading gemaakt die bestond uit het betalen van een bepaald bedrag en nog 7 jaar lang een schuld verder aflossen.
Kredietbank – vervolg
De schuld van Kredietbank was tussen 3 personen die samen een solidaire borgstelling hadden ondertekend. D.w.z. dat de bank om het even wie van de schuldenaars kan aanpakken voor de ganse schuld en die moet het dan maar zien terug te krijgen van de andere solidaire schuldenaars. Zoals hierboven vermeld hebben ze mij tevergeefs proberen aan te pakken, de andere 2 ondertekenaars werden bij mijn weten niet benaderd.
Ik ben ook naar KB gestapt en heb ze een voorstel gedaan om mijn derde deel af te lossen. Ze hebben hierin toegestemd.
Epiloog
Alles bij Cera en KB was dus netjes aangezuiverd, leningen en schulden betaald. Na jarenlang afbetalen kon ik dus eindelijk zeggen dat ik die vrij van schulden was.
Tenminste, dat dacht ik toch…
Out of the blue kreeg ik enkele jaren later een brief van een incassobureau met de vraag om mijn schulden af te lossen. Ik hoorde het donderen in Keulen en was er echt even niet goed van. De naam onderaan de aangetekende brief kwam me echter bekend voor.
Ik nam contact op met het mij onbekende bureau en zeer arrogant en uit de hoogte kwam de opmerking: “Je weet goed genoeg waarover het gaat. De schuld is ondertussen gestegen met xx % en je hebt nog tijd tot xx/xx/xx om deze af te lossen”.
Het ging dus over de schuld bij Cera. Ik vermoed dat Cera haar openstaande, niet invorderbare schulden verkocht had aan dat incasso bureau. Zelfs de naam van de persoon waarmee ik jaren daarvoor alles had geregeld stond nu onderaan de documenten. En misschien omdat ik jarenlang, tijdens het afbetalingsplan nog ‘open’ stond is mijn schuld mee verkocht? Wie zal het zeggen. De wegen van banken zijn ondoorgrondelijk…
Gelukkig had ik al mijn documentatie en briefwisseling netjes bijgehouden en kon ik die claim weerleggen. Er volgde een korte berichtje met excuses. Het was een vergissing.
Wat als ik die documenten niet meer had gehad, vraag ik me nog altijd af…