Wat begon als ‘moe’ en ‘ons moe’ werd in de loop van de tijd;
Moe, Moemoe, Ma, Mathil, Mathilleke van de Bergen…
Geboren in 1937 in Itegem en daar opgegroeid als boerendochter
Ergens in het staartje van 12 kinderen
Ze was intelligent maar studeren was niet mogelijk
Getrouw in 1959 met Staf Vervoort uit Herenthout
Ook iemand uit het staartje van 12 kinderen
Ook een boerenzoon
Vorig jaar hebben ze dus hun gouden jubileum kunnen vieren
Twee gewone simpele mensen zou je denken
Maar ze waren en zijn de beste ouders
Ze kregen vier zonen; Gust, Johan, Eddy en Benny
Mathil was letterlijk de kapitein tussen 5 mannen
Ze heeft dus 5 kinderen grootgebracht
Samen met Vava heeft ze altijd keihard gewerkt om ergens te geraken
Wie weet hoeveel tapijten ze heeft geschilderd, misschien wel duizenden…
Als kinderen hebben we niks te kort gehad en alle kansen gekregen
Eenmaal de kinderen het huis uit, was ze voor iedereen altijd paraat
Ze heeft huizen helpen bouwen, tuinen aangelegd, geverfd, behangen, niks was ooit teveel
In de ZEB, de zaak van haar oudste zoon, was ze een vaste waarde voor de 1001 kleine klussen
Honderd duizenden brieven heeft ze eigenhandig toegeplakt, tot laat in de nacht
Ze was blij en fier dat ze er zoveel waardering kreeg voor haar inzet
Haar kleinkinderen adoreerden haar, ze was een echte moemoe..
Ze was graag modern en vroeg dan advies aan de meisjes, of ze liet haar nieuwste danspasjes zien
Haar wafels waren echt de lekkerste die er waren
Ze had wel haar idee over alles maar oordeelde en veroordeelde niemand
Op latere leeftijd begon ze eindelijk ook aan haarzelf te denken
Dansen werd een passie…
En ze deed het dan ook totaal en kompleet
Muziek kiezen, pasjes instuderen en verder aanleren, en opnieuw en opnieuw
En ze heeft letterlijk gedanst zolang ze kon
In 2001 werd haar ziekte vastgesteld, onverbiddelijk en onontkoombaar, als een zwaard van Damocles
Pas in 2008 kwam de eerste echte ontmoeting hiermee
Het was hard en zwaar maar ze kwam erdoor
Ze heeft toen ook haar beslissingen genomen
Desondanks kwam het einde toch onverwacht en snel
Maar zo heeft ze het ook gewild.
In één van haar laatste gesprekken merkte ze op dat ze veel geluk gekend heeft, ook met deze ziekte
Omdat ze nog 9 jaren actief heeft geleefd nadat het werd vastgesteld
Zo was ze, praktisch, pragmatisch en optimistisch tot het laatste moment
En wij weten zeker dat ze nu daarboven danspasjes aan het aanleren is, aan wie weet wie allemaal ??? …