Leven naar je principes – makkelijker gezegd dan gedaan
Ik zeg het vaak: probeer te handelen volgens wat je verkondigt. Trouw blijven aan wat we écht belangrijk vinden. Maar in de praktijk is dat een stuk moeilijker dan het klinkt.
Neem nu gezondheid. Een terechte uitdrukking is:
“Een gezond lichaam kun je niet kopen.”
Dat gaat recht naar de kern. En toch doe ik veel te weinig aan beweging of sport. Niet omdat ik geen tijd heb — ik heb tijd genoeg. Maar dan komt er altijd iets anders tussen. Een taak die nog af moet. Iets wat dringend lijkt. Of gewoon dat gevoel dat eerst alles op orde moet zijn, voor ik iets voor mezelf mag doen. En voor ik het weet, is er weer een dag voorbij. Uitvluchten …
Nog een overtuiging waar ik echt in geloof:
“Perfectie is de vijand van het goede.”
En toch stel ik e-mails regelmatig nét iets te lang uit. Omdat ik ze nog beter wil schrijven. Omdat ik twijfel aan de formulering, de toon. Dan herschrijf ik. Herlees ik. Tot de mail eigenlijk al te laat is.
Dan is er geld. Onlangs, tijdens een blogpost met Morgan Housel.
“Rijkdom is een mindset.”
Zo is het. Ik héb genoeg. Meer dan genoeg. Ik hoef mezelf niets meer te bewijzen. En toch blijf ik teveel denken in kleine bedragen. In voorzichtigheid. In zelf doen in plaats van uitbesteden. Mijn to-dolijsten groeien sneller dan ik ze kan afwerken, en staan vol met dingen die ik perfect aan iemand anders zou kunnen uitbesteden. Maar ik wil alles zelf doen. Omdat het dan zogezegd ‘beter’ is.
Het gevolg? Het gebeurt niet. Of veel te laat.
Toch geloof ik oprecht in keuzes maken die kloppen met wie ik ben. Alleen wijk ik daar bijna dagelijks van af. En misschien is dat net de essentie: leven naar je principes is geen eindbestemming. Het is een oefening. Een proces. Elke dag opnieuw.
Wanneer overtuigingen en keuzes botsen
Gisteren, op 1 mei had ik met mijn partner een gesprek. Zoals sommigen weten, baat ik een kleine short-stay verhuurzaak uit. Die omvat twee eigendommen met kamers en studio’s, die ik samen met de uitbating te koop heb aangeboden. Ik ben net 65 geworden en het leek logisch om eens te proberen de zaak te verkopen. Zou er belangstelling zijn?
Tot mijn verrassing kreeg ik veel respons op mijn aanbod. Ik sprak met verschillende geïnteresseerden over een mogelijke overname. En dat zette me aan het denken. Want die uitbating, hoe kleinschalig ook, draait goed. Ze vraagt niet zo veel werk. Het brengt elke maand iets op. Het is stabiel. En dus: waarom zou ik dit loslaten?
Die vraag werd nog prangender toen ik gisteren bladerde in Make Epic Money van Ankur Warikoo — een nuchter en helder boek over geldbeheer. Geen verkooppraatjes over snel rijk worden, maar een eerlijk boek over hoe je met geld omgaat. Al vroeg in het boek haalt hij de klassieke indeling aan: assets versus liabilities, net zoals Robert Kiyosaki dat doet in Rich Dad Poor Dad.
En dan zie ik het plots weer helder: mijn panden zijn assets. Ze brengen geld op met relatief weinig werk. En intussen heb ik de luxe dat ik nog steeds kán werken. Een kadertje op mijn bureau zegt:
“Werken kunnen is een luxe.”
Waarom zou ik daar nu vrijwillig afstand van doen? Wat zou ik beter doen met mijn tijd of geld?
Er is een Engelse uitdrukking die me blijft bezighouden:
“Put your money where your mouth is.”
Oftewel: leef wat je zegt. Sta achter je woorden. Doe wat je beweert belangrijk te vinden.
Vaak tegen mijn kinderen: “Verkoop je appartement niet.”
Omdat ik wil dat ze op lange termijn denken. Hun financiële basis behouden. Geen impulsieve beslissingen nemen. En nu… overweeg ik zelf precies dat te doen. De panden verkopen. Verkopen voor wat?
Meer geld op de rekening? Dat is verleidelijk, maar niet zo slim. De gesprekken met de potentiele overnemers van mijn zaak worden afgeblazen. Ik ga toch meer en meer proberen te leven naar wat ik verkondig.
Een grote daarin is ook: WHO NOT HOW van Dan Sullivan en Dr. Benjamin Hardy. Meer daarover hier