ZEB Electronics.
Als ik eraan terugdenk, overheerst vooral dankbaarheid.
Sterke figuren zoals Danny en Eddy hebben ZEB gemaakt tot wat het was. Ik denk aan het team: Luc Meulemans (voor het verraad samen met Benny Sels), Ludwig Van Hoof, Jeff Poffijn met zijn opleidingen, Linda met haar eindeloze geduld voor mijn administratie, Gert die als eenvoudige jongen binnenkwam, Jan Mangelschots… Allemaal mensen die hebben bijgedragen, vaak meer dan ikzelf als zaakvoerder-eigenaar.
Het hoofdstuk ZEB werd jaren geleden al afgesloten. De firma bestaat niet meer. Ik heb de activiteiten verkocht, helaas aan iemand die me heeft opgelicht. De rechter heeft dat niet erkend — een pijnlijke les: de snelle leugen wint te vaak van de ingewikkelde waarheid.
Sommige mijlpalen staan nog helder in mijn geheugen:
-
De bouw naast de winkel.
-
De strijd met Microsoft en deurwaarders vlak na de overname.
-
De zware onderhandelingen met banken.
-
Het verraad van Luc Meulemans, Gunther, Benny en een onbetrouwbare gast uit Geel.
En toch: vooral de goede herinneringen blijven hangen.
Vandaag kreeg ik nog een laatste officieel document: een aangetekende brief van de btw-administratie. Bevestiging dat alles rond ZEB Electronics nu definitief is afgesloten. Geen documenten meer, geen aangiften meer.
Einde verhaal.
Tegelijkertijd besef ik dat ik ook andere hoofdstukken moet leren afsluiten. Twee dagen geleden kreeg ik nieuwe inzichten over mijn prostaatkanker: collateral damage, zoals ze dat noemen. Maar ik mag niet klagen. Vergeleken met wat anderen meemaken, ben ik nog steeds bevoorrecht.
Misschien sluiten we binnenkort ook GSB af. Zoals ze in de volksmond zeggen: als we ouder worden, zien we elkaar nog alleen op begrafenissen.
The end is near, I face the final curtain.
De woorden uit My Way van Frank Sinatra passen perfect bij deze dagen.
My Way was jarenlang mijn lijflied — zo belangrijk dat ik het liet printen en ophangen, zowel thuis als in mijn appartement in Barcelona.
Een hoofdstuk is afgesloten.
Op naar het volgende.
My way.