Ik heb hier een boek vast van Koen Schoors, met als titel Alles wordt anders en beter. De subtitel luidt: Om de 70 jaar staat de wereld op een kantelpunt. Achteraan lees ik dat gemiddeld één keer om de 70 jaar alles in de wereld verandert. En dat we dit decennium op zo’n kantelpunt zitten.
Koen Schoors zet in dit boek zijn toekomstvisie uiteen. Het is een visie van keuzes maken en van realisme. Alleen pessimisten zullen het optimisme noemen. Volgens hem zullen de prijzen van energie, voedsel, woningen, geld en grondstoffen juister worden — dat wil zeggen: inclusief de ecologische schade die ze veroorzaken.
De economie zal regionaler worden en gedeeltelijk deglobaliseren, waardoor het Europese blok onafhankelijker wordt. We stappen af van kortetermijndenken. Politiek, industrie, transport en wonen zullen circulair worden: afval wordt grondstof. De wereldbevolking zal in bijna alle regio’s flink dalen. Menselijke arbeid wordt schaarser en dus waardevoller. Artificiële intelligentie zal, ondanks de bedreigingen, het leven makkelijker en efficiënter maken. Als we het goed aanpakken, wordt alles niet alleen anders, maar vooral ook beter.
Ik heb het boek niet gelezen, zelfs de korte inhoud niet. Ik las enkel de voor- en achterkant, en ik moet zeggen: ik ga akkoord met wat ik daar las. Het ligt in de lijn van de visie van Ray Dalio, die zegt dat er cycli van 70 à 80 jaar zijn, met telkens grote verschuivingen. Volgens Dalio zitten we nu opnieuw aan zo’n kantelpunt, en Koen Schoors bevestigt dat. Hij beschrijft eigenlijk hoe het eruit kan zien aan de andere kant van die bocht.
Mijn persoonlijke visie: we gaan inderdaad naar een betere wereld, maar het zal eerst slechter worden. Hoe erg dat ook klinkt. We hebben het nu nog te goed, en er zullen nog meerdere schokgolven nodig zijn voor we echt kunnen veranderen.
Met schokgolven bedoel ik: oorlogen, pandemieën, zware crisissen, geldschaarste, werkloosheid, instortende regeringen. Crisis in de breedste zin: gezondheidszorg die vastloopt, personeelstekorten, systemen die niet meer functioneren.
Pas daarna, denk ik, zullen we komen tot die betere wereld die omdat het moet, beter zal worden. Maar we zijn er nog lang niet. Zeker niet als je kijkt naar geopolitieke spanningen: Rusland, China, de oorlog aan onze grenzen. We zitten bovendien nog op een enorme berg schuld die we niet opgelost krijgen.
Die zal verdwijnen, maar waarschijnlijk niet op de manier die we verwachten. Mijn gok: we worden op een ochtend wakker en ontdekken dat de helft van onze schuld verdwenen is — en ons vermogen ook voor de helft weg is.
Mijn gedacht!