In verschillende blogs laat ik wel eens uitschijnen dat ik veel lees, maar eerlijk? Eigenlijk lees ik veel te weinig. En áls ik lees, komt het zelden — eerder nooit — voor dat ik een boek twee keer vastpak. Toch zijn er uitzonderingen.
‘Tuesdays with Morrie’ is zo’n boekje. Ik las het een of twee jaar geleden voor het eerst en heb het nu opnieuw helemaal uitgelezen. Geen dikke turf, maar een vlot geschreven verhaal met korte hoofdstukken. Klein boek, grote impact.
Onlangs pakte ik het weer op, en opnieuw raakte het me.
Binnenkort gaan we trouwens uit eten met twee koppels om mijn 65ste verjaardag te vieren. We hebben afgesproken om hen allemaal dit boekje cadeau te doen.
Niet omdat het ‘grote literatuur’ is, maar omdat het op een eenvoudige en warme manier de schoonheid van het leven raakt: liefde, relaties, principes — en de eindigheid van alles.
Je weet hoe het zal eindigen, en toch blijft het positief.
‘Tuesdays with Morrie’ is geen zwaar of somber boek, maar net een uitnodiging om met meer liefde en aandacht in het leven te staan.
Het is kortom een pareltje dat op zijn minst dit kleine blog verdiende.
Soms is een klein boekje alles wat je nodig hebt om even stil te staan bij wat er echt toe doet.